تاریکخانه

با خود می اندیشم، آدمی چگونه می تواند از رنج دلتنگی لذت ببرد؟! 

بسیار حرف هست.

بسیار از آنچه باید بنویسم.

من به سراغ خاطرات رفته ام. 

تصویرهای قدیمی.

سرزمین های رهاشده

چه حس غریبی دارد پرسه زدن در کوچه ای که عابر تنهایش، دیگر از آن عبور نمی کند. 

نکند فراموشش کرده است؟

نکند گمش کرده باشد؟

او که در دوردست ایستاده

تمام واژه ها را در مشت خود دارد.

امروز را به خاطر خواهم آورد

بعدها

پس از آنکه دیگر

چیزی از من باقی نمانده است.

تو را جستجو کردم. 

و این 

گویی آزمون من است.

خیال می کنم که هرگز دیر نخواهد شد. 

تو در یک گوشه ی این دنیای تاریک

دست های مرا خواهی یافت. 

14 april 2020